خوف
است و آن عبارت است از رنج و تالم و ناراحتى به سبب انتظار ناملايمى كه در آينده وقوع آن محتمل است.و اگر علم يا ظن به وقوع آن نلاملايم داشته باشد «توقع و انتظار مكروه و ناگوار» ناميده مى شود، و رنج و ناراحتى آن بيشتر از خوف خواهد بود و ما از هر دو - خوف و توقع مكروه - بحث مى كنيم.
خوف دو نوع است: (اول) خوفى كه همه اقسام آن مذموم است، و آن خوفى است كه نه از خدا و صفات مقتضى هيبت و عظمت او ناشى شده و نه از گناهان و جنايات خود بنده.بلكه ناشى از امورى غير اينها باشد كه تفصيل آن خواهد آمد.و اين نوع خوف از رذائل قوه غضب از طرف تفريط و از نتايج جبن است.و (دوم) خوف ستوده و مستحسن و آن خوفى است كه از خدا و از عظمت او و از خطا و گناه بنده برخاسته است، و آن از فضائل قوه غضبيه است، زيرا قوه عاقله به آن فرمان مى دهد و آن را نيكو مى شمرد. بنابراين اين گونه خوف حاصل از انقياد غضب از عقل است.
پاسخ هفتگی تبیان شنبه7دی